O tym, że powstanie ta restauracja wiedziałem dużo wcześniej, zanim jeszcze tajemnicza taśma pokryła okna przy Świętokrzyskiej 14. Z przyczyn zawodowych już na etapie remontu przedstawiono mi zamysł i koncepcję. Na początku bardzo kibicowałem twórcom przedsięwzięcia i trzymałem kciuki za rychłe otwarcie nowego lokalu, jakiego w założeniu, Warszawa dawno nie widziała. Nie mniej jednak wizja ostateczna, jaka powstała w mojej głowie ni jak się miała do tego, co zostało stworzone. Dodatkowo początkowe recenzje i opinie też nie zachęcały do rychłych odwiedzin restauracji ‘Aurelio- Kucharze i Artyści’.
W założeniu miało powstać miejsce, które będzie nawiązywać do tradycji i świetności przedwojennych warszawskich lokali( takich jak choćby słynna, historyczna już Astoria czy Adria), gdzie przy kolacji, lampce wina lub dobrym drinku będziemy mogli obejrzeć kabaret, wysłuchać koncertu bądź wziąć udział w dancingu.
Nie wiem, czy to rozczarowanie wystrojem, dziwną nazwą, czy negatywne recenzje sprawiły, że długo omijałem to miejsce. Dopiero działania szefa baru na portalach społecznościowych, liczne ciekawostki, jakie wyrzucał o przedwojennej Warszawie, koktajlach, jakie wtedy powstały i ich odpowiednikach jakie umieścił w karcie Aurelio sprawiły, że zdecydowałem, iż odwiedzę ten przybytek.
Widać, że w miejsce zostały zainwestowane ogromne pieniądze. Jest bardzo elegancko i dość nowocześnie, ja raczej spodziewałbym się mebli w stylu ‘biedermeier’ i więcej dekoracji z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Gdzieś tu gubi się spójność projektu. Do tego zaraz po lewej stronie od wejścia stoi automat do zakupu kryptowalut!!!! Kto wpadł na ten pomysł?!!! Chciałem wyjść, ale przesympatyczna hostessa przywitała mnie bardzo szerokim uśmiechem i po krótkim tet a tet zaprowadziła do baru.
Tutaj powinienem zacząć pisać od nowa recenzję, zapominając o tym, co wcześniej widziałem. Bartek Paluszkiewicz, który odpowiada za bar w Aurelio, jest przede wszystkim ogromnym pasjonatem barmańswa i wszystkiego, co jest z nim związane. Prywatnie jest kolekcjonerem starego sprzętu barmańskiego, posiada naprawdę bogatą kolekcję różnych gadżetów z dawnych lat, a książeczki, jakie mi pokazał, to prawdziwe ‘białe kruki’. Pierwsza -„Poradnik barmański Bawarskiego” została wydana w Warszawie w 1930 roku, natomiast poradnik ‘Hulstkampa’ również wydany w Warszawie w 1929 roku, to prawdopodobnie jest jedynym egzemplarzem na świecie. Bartek tworząc kartę koktajli, inspirację czerpał głównie z tych książeczek. Nie wszystkie przepisy dało się odtworzyć w 100%, część produktów ze starych receptur nie jest już dostępna, natomiast te, które są, starano się odtworzyć w sposób najbardziej zbliżony do oryginalnych.
Siedząc przy barze obserwowałem jak „kłócone” są poszczególne składniki w szklanicy, w której dawno temu mógł być przygotowany Koktel na randce naszych pradziadków. Kolejne składniki „szumione” były w shakerze w kształcie okrętowego dzwonu, który pamięta czasy prohibicji. Szef baru, swoją osobą, manierą, opowiadanymi anegdotami, historiami drinków, sprzętów i postaci przeniósł nas do czasu rozkwitu Warszawy lat 20 i 30 stych. Zresztą ze swoją gościnnością i sposobem bycia idealnie by się odnalazł w tamtym okresie.
Niestety w czasie mojej dość długiej wizyty rozpoczął się rockowy koncert i znowu było trochę za głośno i zbyt nowocześnie.
Jeśli chcecie napić się kokteli według oryginalnych, przedwojennych, warszawskich receptur, zobaczyć bardzo ciekawą kolekcję sprzętu barmańskiego, poznać wiele ciekawych historii i anegdot z tego okresu, poczuć się przez chwilę jak za dawnych lat, wpadnijcie do Aurelio, usiądźcie przy barze i celebrujcie chwilę. Warto wcześniej sprawdzić, czy nie ma jakiegoś występu bądź koncertu współczesnego zespołu, który może zaburzyć trochę klimat. Z drugiej strony prawdopodobnie Astoria, Oaza, Faun oraz inne lokale z tamtego okresu też były nowoczesne, dlatego wybaczam koncert, tylko czy ten automat musi tam stać?
Informacje: