Harry Craddock

Urodzony w Stroud, (Wielka Brytania) w 1875 roku. W wieku 22 lat przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako barman w wielu znanych lokalach min. w Cleveland Hollenden Hotel w New Jork Knickerbocker Hotel czy Hoffman House. Już wtedy zyskał sobie rozgłos i w okresie prohibicji tak naprawdę zmuszony był opuścić Amerykę. Wrócił do Anglii gdzie pracował Liverpoolu, Bristolu aż w końcu trafił do Londynu. W 1920 roku rozpoczął pracę w słynnym American bar hotelu Savoy. Po odejściu Ady „Coley” Coleyman ( o której pisaliśmy w poprzednim artykule) staje się trzecim szefem tego najlepszego w owych czasach baru na świecie. Harry wprowadza bardzo wiele do nowych receptur, i kompozycji. Odświeża wizerunek baru, który staje się jeszcze bardziej amerykański i to nie tylko z nazwy. Hotel Savoy przez wielu zostaje uznany jako 49 stan USA, ponieważ Craddock ściąga do swojego baru rzesze amerykanów, nie mogących spokojnie upijać się w ojczyźnie. Pracując za barem miał okazję obsługiwać rodzinę królewską, polityków i gwiazdy w tym takie jak Ava Gardner, Errol Flyn, Vivien Leight czy Charlie Chaplin
Był bardzo kreatywny, jednego tylko wieczoru stworzył dla pewnego nowojorskiego dziennikarza 3 nowe drinki, które podobnie jak 237 pozostałych własnych receptur umieścił w The Savoy Cocktail Book. Książka zawierająca spis 750 koktajli została opublikowana 1930 roku i wydawana jest po dzień dzisiejszy. Do najsławniejszych drinków jakie przypisuje się Craddockowi należą White Lady i Corpse Revier. Mimo że książkę uważa się po dziś dzień za biblię barmaństwa to jej twórca nie otrzymał za nią pensa. Po odejściu z hotelu Savoy przeniósł się 1938 roku do Dorchester Hotel który w czasie wojny stał się siedzibą wojsk amerykańskich.
Harry Craddock był wybitną, osobowością, nie tylko świetnie „mieszał” ale potrafił doskonale zarządzać ludźmi, kreować nowe trendy, tak naprawdę swoją przebojowością i amerykańskim stylem, wygryzł Adę Coleyman ze stanowiska szefa baru (po odejściu „Coley” pracowała w hotelowej kwiaciarni). Jednym z jego ulubionych zajęć, było zamurowywanie wymyślonych przez siebie drinków zamkniętych w shakerach wraz z recepturami w hotelowych murach (oczywiście przy akompaniamencie błysku fleszy). 1927 w ścianie American Bar zamurowano „White Lady” (niestety nigdy jej nie odnaleziono), podobnie uczynił w Dorchester Hotel gdzie zamurował butelkę White Lady oraz shakery z Martini i Manhattanem. Te płynne kapsuły czasu zostały odnalezione wiele lat później.
Wybitny współtwórca UKGB (Brytyjskiego Stowarzyszenia Barmanów), zawsze w całości poświęcał się pracy, niestety zapominając o sobie i rodzinie, na emeryturę odszedł 1947 roku w wieku 72 lat!!!! Zmarł w 1963 i został pochowany w zbiorowej mogile (tzw. grobie nędzarza).