Jerry Thomas

Wyobraźmy sobie dziś lokal w którym grubszy Pan z wąsem ubrany w białą koszulę, w lekko przyciasnej kamizelce, z licznymi sygnetami i pierścieniami na placach, złotym zegarkiem, w meloniku i dwoma białymi szczurami na ramionach podrzuca wysadzane drogocennymi kamieniami shakery. Patrzymy jak przelewa ognisty napój z kubka do kubka tworząc płonącą błękitną łunę. Co dalej podpowiada nam nasza wyobraźnia. Dwie Panie z SAEPIDU-u wlepiające mandat temu sympatycznemu gościowi za trzymanie żywych gryzoni w lokalu, a może i jakiś nadgorliwy strażak ze swoim notesikiem pełnym „cennych” karteczek by się znalazł. Jerry Thomas bo o nim mowa, miał więcej szczęścia od współczesnych mu barmanów… nie miał SANEPIDU. Kim był ten sympatyczny zawsze uśmiechnięty facet. Jeśli mielibyśmy zawrzeć jego życie w jednym zdaniu: Ojciec amerykańskiej miksologii.
Z tym że jednym zdaniem nie da się opisać człowieka który w swoim życiu był marynarzem, poszukiwaczem złota, artystą, teatralnym impresario, strażakiem ochotnikiem, barmanem, właścicielem kilku barów, pisarzem czy inwestorem giełdowym.
Jako pierwszy w Stanach spisał receptury znanych i tych już trochę zapomnianych drinków, dodając sporo własnych kompozycji i wydał je w roku 1862 definiując na nowo amerykańską szkołę barmańską. Dzięki tej publikacji zyskał przydomek „profesor Jerry”.
Tak jak barwny był jego strój i wizerunek tak barwne było jego życie. Barmaństwa nauczył się w New Haven, Connecticut, w czasie gorączki złota wypłynął do Kalifornii dorabiając do biletu jako marynarz. Ponieważ wtedy nie było jeszcze salonów APART młody Jerry szukał złota w ziemi, na nasze szczęście marnym skutkiem. Szybko powrócił do pracy za kontuarem, a w 1851 wyjechał na wschodnie wybrzeże gdzie po pewnym czasie postanowił otworzyć swój pierwszy SALOON w Nowym Jorku. Był to pierwszy z czterech lokali które otworzył. Po uruchomieniu tego pierwszego baru, Thomas udał się w „małe” tourne gdzie przez kilka lat, pracował jako szef barów hoteli i salonów w St. Louis, (Missouri) ; Chicago, (Illinois) ; San Francisco, (Kalifornia) ; Charleston, (Karolina Południowa) ; i Nowy Orlean, (Luizjana). W swojej „podróży” wybrał się nawet do Europy są nawet tacy którzy twierdzą, że widzieli go w Bydgoszczy.
Pracując Occidental Hotel w San Francisco, Thomas zarabiał 100 $ na tydzień-więcej niż Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych. MOŻNA!!!
Po powrocie do Nowego Jorku, został szefem baru w hotelu Metropolitan. W 1866 roku otworzył swój własny bar podobnie jak poprzedni na Broadwayu pomiędzy ulicami 22. i 21., który stał się jego najbardziej znanym lokalem. Thomas jako typowy człowiek z ADHD poświęcał się nie tylko pilnowaniu biznesu ale cały czas się rozwijał, kreował nowe przepisy, tworzył show ciągle pracując za barem, wielokrotnie aktualizował swoją książkę. Był bardzo znany i popularny, lubił blichtr, inwestował w działa sztuki i akcje na Wall Street. Złe decyzje i spekulacje zmusiły go do wyprzedaży majątku i pozbawiły wcześniejszych oszczędności. Otworzył jeszcze swój czwarty lokal, ale już bez takiego sukcesu jak poprzednie. Wraz z żoną doczekał się dwóch córek. Niestety nie doczekał się 500+ zmarł w wieku 55 lat w 1885 roku w Nowym Jorku.